A |
Sempervivum Arten |
|||||||||||||||||||||||
Stand Januar 2017 |
Register Pflanzennamen und Synonyme |
|||||||||||||||||||||||
verwendet wird die Klassifikation von Henk 't Hart und Bert Bleij & B.Zonneveld 1998 |
||||||||||||||||||||||||
gültiger Name ist blau hinterlegt |
||||||||||||||||||||||||
IK = Index Kewensis Publication Report |
||||||||||||||||||||||||
Besonderer Dank Herrn Gerard Dumont = http://sempervivophilia.stalikez.info/ |
||||||||||||||||||||||||
- abyssinicum
|
= Hypagophytum abyssinicum / IK: in Flora xxiv ( 1841) I.Intell.30 | |||||||||||||||||||||||
- accuminatum | Kultivar S. 'Acuminatum' / Züchter nicht bekannt / S. acuminatum wurde für folgende Spezies verwendet: S. tectorum var. glaucum und S. x schottii Lehmann & Schnittspahn sowie Rosularia alpestris ssp alpestris | |||||||||||||||||||||||
-
acuminatum
|
=
Rosularia sedoides
(Descaisne in Jacquemont) H. Ohba (1977)
IK: Sempervivum acuminatum Jacquem. Voy. Bot. 63. t. 74. f. 1. |
|||||||||||||||||||||||
-
acuminatum
|
=
Rosularia alpestris ssp.
alpestris (Karelin & Kiriloff) A. Borrisova (1939)
IK : Sempervivum acuminatum Jacquem. Voy. Bot. 63. t. 74. f. 1. |
|||||||||||||||||||||||
- acuminatum
|
Form von
S. tectorum ssp. tectorum (var. acuminatum) Linne
syn.: Sempervivum tectorum var. glaucum (Tenore)R.L.Praeger acuminatum = zugespitzt / Verweis auf Blattmorphologie / Es sind eine Vielzahl von Populationen aus den Südost - Alpen und südlich der Zentralalpen so benannt worden / Vorkommen vor allem auf Kalkstein. Erstbeschreiber: Robert Lloyd Praeger (1865-1953) lebte in Irland und arbeitete als Bibliothekar in der National Library in Dublin. Besonderes Interesse zeigte er jedoch für die Pflanzenwelt und hier insbesondere für die Gattung Sedum und die Gattung Sempervivum. Die Royal Horticultural Society hatte R. Lloyd Praeger beauftragt eine Monographie über die Hauswurz zu erstellen. Sein Buch "An Account of the Sempervivum Group" in englischer Sprache erschien 1932. / Quelle Georg Merkel Autorenkürzel: R.L.Praeger
IK: Sempervivum acuminatum Schott, Österreichische Semperviva, in Oesterreichisches Botanisches Wochenblatt Gemeinnütziges Organ, 3:28 (1853) Sempervivum tectorum ssp. tectorum var. acuminatum (Schott) Fiori ist eine Form, die in den Südostalpen und südlich der Zentralalpen vorkommt
Erstbeschreibung: Heinrich Wilhelm
Schott (getauft 7. Januar 1794 in Brünn; † 5. März 1865 in Wien) war ein
österreichischer Botaniker und Gärtner. Sein offizielles botanisches
Autorenkürzel lautet „Schott“. |
|||||||||||||||||||||||
-
acuminatum
|
Form von
S.
× schottii
nm. schottii C.B. Lehmann & G. Schnittspahn, non. J.G. Baker
(1860) IK: Sempervivum acuminatum Schott in Oestr. Bot. Wochenbl. iii. (1853) 28 Erstbeschreibung: wie vor |
|||||||||||||||||||||||
- adenophorum
|
Form von
S. globiferum ssp.hirtum (var.
adenophorum) Borbas adenophorum = Drüsen (wörtlich), dass Drüsen trägt; Verweis auf die Drüsenhaare der Petalen an den Blüten / Vorkommen: Westkarparten und Ostalpen Originalbeschreibung in lateinisch: Quum S. pittonii Schott
cis et trans fluvium Mura in collibus serpentinis prope Kaubat supra
Leoben (ex shed. authent. !) cresceret, nostram prius eandem esse putavi
nam glandulis caulis et florum conveniunt.
IK:Sempervivum adenophorum Borbás, Vasvármegye Növényföldrajza és flórája (Geographia atque Enumeratio Plantarum Comitatus Castriferrei in Hungaria), Szombathely, ed. 1 : 238 (1887-88) Erstbeschreibung: Vincze von Borbás (* 28. Juli 1844 in Ipoly-Litke, Ungarn; † 7. Juli 1905 in Klausenburg) war ein ungarischer Botaniker. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Borbás“. Er hat mehrere hundert Pflanzenarten als neu für die Wissenschaft benannt. Von diesen beschriebenen „Arten“ wird allerdings ein Großteil durch heutige Taxonomen nicht als eigenständige Art akzeptiert. / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
x adenotrichum |
Form von
S. tectorum ssp. tectorum Linne
(x
adenotrichum) syn.: Sempervivum ×schottii n-var. adenotrichum (Burnat) = Sempervivum × adenotrichum Burnat / = Sempervivum montanum subsp. montanum var. burnatii × Sempervivum tectorum Originalbeschreibung: Tige de 15-25 cm. haut, lâchement velue-glanduleuse, surtout dans sa partie supérieure, à poils mois, plus courts qu'ils ne le sont gén. dans le S. tectorum. Rosettes assez grandes, à feuilles portant sur les marges des cils analogues à ceux du S. tectorum, mais plus courts et plus minces, mêlés de poils glanduleux pareils à ceux des faces foliaires ; feuilles dépourvues de long poils mous, jamais aranéeuses à un degré quelconque. Feuilles caulinaires toutes plus ou moins velues-glanduleuses sur les deux faces, dépourvues de longs poils apicaux faisant houppe ou panache. Inflorescence assez dense, à rameaux courts. Fleurs sub 12-mères, d'env. 20 mm. diam., d'un rose vif (?), à pétales étalés, plus ou moins pubescents (gén. faiblement intérieurement, fortement à l'extérieur). Etamines à filets glabres. Ecailles hypogynes (non contiguës) tantôt tronquées, plus hautes que larges, tantôt subréniformes, plus larges que hautes.
ist ein relativ seltene Kreuzung in der Natur. Dieses kommt durch die die Verschiebung der Blütezeit der Eltern, Sempervivum montanum subsp. montanum var. burnatii blühen deutlich früher als Sempervivum tectorum. IK:!(1): Sempervivum × adenotrichum Burnat, Flore des Alpes-Maritimes ou catalogue raisonné des plantes qui croissent spontanément dans la chaîne des Alpes-maritimes..., Georg & Cie ed., 4: 49, 286 (1906) Erstbeschreiber: Émile Burnat (21. Oktober 1828, Vevey , Vaud - 31 August 1920) war ein Schweizer Botaniker . Herausgeber von Flore des Alpes maritimes ou Werkverzeichnis des plantes qui croissent spontanément dans la Chaîne des Alpes Maritimes, usw. ; (7 Bände 1892-1931, mit John Isaac Briquet und François Cavillier) und Werkverzeichnis des Hieracium des Alpes Maritimes , (1883, mit August Gremli ) / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- adenotrichum | = Rosularia adenotricha ssp. adenotricha (Wallich ex Edgeworth) Jansson (1970) | |||||||||||||||||||||||
- admontense | Sempervivum admontense Graessn. ungültiger botanischer Name / Nomen nudum, wahrscheinlich bezeichnet es eine Pflanze aus der Umgebung von Admont im Norden der österreichischen Alpen. IK: Sempervivum admontense Graessn., Hauptverz. : 20 (1937) |
|||||||||||||||||||||||
-
admontense
|
Kultivar
S.globiferum ssp.hirtum 'Admontense' Bilder und Beschreibung siehe unter S.globiferum ssp.hirtum syn. Jovibarba globifera ssp. hirta 'Admontense' / Züchter Theo German / D /1980 |
|||||||||||||||||||||||
-
adoxum A.Jordan & J. Fourreau (1868) |
Form von
S.
tectorum var. tectorum Linne
( var. adoxum )
IK: Sempervivum adoxum Alex Jordan and Jules Fourreau; Breviarium Plantarum Novarum, fasc., 1868, Vol. 2,p.40 Originalbeschreibung in lateinisch: SEMPERVIVUM ADOXUM, paniculae abbreviatae ramis erecto-patulis,
simplicibus, breviter villosis ; floribus mediocribus (22-23 mm diam.) ;
petalis 11-12, lineari-lanceolatis, acutis, pallide roseo-albidis ;
staminum filamentis pallide purpureis, basi pilosulis, antheris ovatis,
obtusis, roseis ; squamulis hypogynis semiorbicularibus, parum discretis
; carpellis dorso glabriusculis ; rosularum mediocrium foliis oblongis,
apice angustato-contractis acuminatis, dilute glaucescenti-virentibus,
acumine leviter fuscato insignitis, glabris, breviter ciliatis, caulinis
ovato-oblongis, apice longiuscule acuminatis, basi truncato-rotundatis,
dilute virentibus acumine purpurascente, superioribus dorso puberulis ;
caule viridulo, mediocri, breviter piloso. syn.: Sempervivum adoxum Jord. & Fourr und Sempervivum tectorum ssp. boutignyanum (Billot & Gren.)H.Jacobsen Vorkommen: in den zentralen Pyrenäen Erstbeschreiber: Claude Thomas Alexis Jordan * 29. Oktober 1814 in Lyon , + 7. Februar 1897 , war ein französcher Botaniker, sein bot. Kürzel lautet: Jord. und Pierre Jules Fourreau ( 1844 - 1871 ) war ein französischer Botaniker, Schüler des Taxonomen Alexis Jordan (1814-1897).
Beide verfassten mehrere
Bücher: 1869: Catalogue des plantes qui
croissent le long du Rhône. |
|||||||||||||||||||||||
-
affine Lamotte (1846) |
Form von S. tectorum var. tectorum
Linne (var.
affine)
IK: Sempervivum affine Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 269 (1864) // (tiré-à-part) : 15 (1864) / Vorkommen: Zentral- und Nordalpen Originalbeschreibung in lateinisch:
Rosettes régulières, peu compactes, grandes, de 6 à 8 cent. de diamèt.,
à feuilles extérieures dépassant rarement les intérieures, d'un vert
foncé, à peine glaucescentes, rosées à la base, rougeâtres sur les bords
au sommet, surtout en dessous, étalées-dressées, obovales-oblongues (longues
de 3 à 4 cent., larges de 12 à 13 mill.), brusque ment atténuées et
terminées en pointe de 2 à 3 mill., rougeâtre, avec l'extrémité
blanchâtre, glabre ou garnie de quelques cils très courts ;
bombées-carénées en dessous, planes en dessus, glabres ou munies de
quelques poils très courts, plus abondants dans les jeunes rosettes,
ciliées sur les bords, à cils courts (à peine un demi mill.), fins,
dirigés en bas ou étalés. Rosettes émettant un assez grand nombre de
stolons courts, munis de petites feuilles promptement sphacélées et de
poils blanchâtres assez longs, glanduleux, mous, terminés par une petite
rosette ovale-arrondie, à feuilles couvertes de poils blancs, très
courts, abondants, persistant assez longtemps. Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
-
africanum
|
Sempervivum africanum Miller lässt sich nicht zuordnen, bezieht sich vermutlich
auf die Pflanze einer anderen Gattung . IK: Sempervivum africanum Mill. Gard. Dict. ed. VIII. n. 7. |
|||||||||||||||||||||||
-
agriostachys
|
außer IK nichts gefunden / IK: Sempervivum agriostachys Kuntze Rev. Gen. ( 1891) 229 [sphalm. ?] | |||||||||||||||||||||||
-
agriostaphis
|
=
Monanthes laxiflora (A.P. de Candolle) C.A. Bolle ex J.F.N. Bornmuller
(1906) IK:Sempervivum agriostaphis Webb & Berth. Phyt. Canar. i. 216 (Index) |
|||||||||||||||||||||||
-
aizoides
|
=
Aichryson × aizoides (J.B. Lamarck) E.C. Nelson (1993)
IK:Sempervivum aizoides Lam. Encyc. iii. 290 |
|||||||||||||||||||||||
-
aizoon
|
= Aeonium
aizoon
IK:Sempervivum aizoon Christ in Bot. Jahrb. ix. (1888) 162 |
|||||||||||||||||||||||
- alatum
|
Form von
S. x fauconnettii Reuter( Cat..Pl..Vasc.Geneve,2:298, 1832)
(var.alatum)
IK: Sempervivum alatum Scheele, in Flora, Regensburg, 26(27): 453 (1843) alatum = geflügelt , bezugnehmend auf den Stängel der Blütenstiele Originalbeschreibung : Blätter der Rosetten verkehrt ei-formig-länglich, mit zurückgekrümmter Spitze, am Rande drüssig-gewimpert, an der Spitze kahl bärtig, aber keinesweges durch den Bart mit einander verbunden, übrigens kahl; die stengelständigen Blätter länglich, gefleckt, drüsig-gewimpert, an der Spitze bärtig,auf der inneren Seite flaumig, spitz; Stengel 2kantig-geflügelt; Blüthenstiele geflügelt, flaumig-filzig; Blumenblätter und Kelchzipfel sternförmig ausgebreitet; Kelchzipfel länglich drüsig-flaumig, spitz; Blumenblätter 12, rosenroth, länglich-lanzettlich,zugespitzt, feindrüsig-punctirt, mit grünen auslaufen den Rückennerven, 3mal so lang als der Kelch; Staubfäden an der Basis verbreitert; Staubgefässe ungefähr so lang als die Griffel; Fruchtknoten ei-rautenförmig, an der Spitze plötzlich in der Griffel verschmälert, 1 1/2 mal so lang als der Griffel Erstbeschreibung: Georg Heinrich Adolf Scheele (1808–1864), deutscher Pfarrer und Botaniker |
|||||||||||||||||||||||
-albernelli | Kultivar S. 'Albernelli' / Züchter: William Newhard / USA / 1978 / Bild und Beschreibung siehe Kultivare A | |||||||||||||||||||||||
- albertii | syn. von Kultivar S. 'Albernelli' / Züchter: William Newhard / USA / 1978 / Bild und Beschreibung siehe Kultivare A | |||||||||||||||||||||||
-
albidum
|
Form von
S. x comollii Rota
( Prosp. Fl. Bergamo, 100, 1853) ( var. albidum)
syn. Sempervivum × albidum G. Schnittspahn & C.B. Lehmann (1855) IK: Sempervivum albidum C.B.Lehm. & Schnittsp., Uber die im freien in den deutschen Gärten vorkommenden Arten der Gattung Sempervivum, in Flora, Regensburg, 38(1-2): 4 (1855) albidum = weißlich, bezugnehmend auf die Blütenfarbe / Fundort nicht bekannt Originalbeschreibung: Rosetten gross; Rosettblätter ei-lanzettförmig, nach der Basis verschmälert, in eine ziemlich längerte Spitze auslaufend, glatt, am Rande fein gewimpert, dunkel grasgrün nach den Spizen röthlich-braun; Ausläufer stark, die jungen Rosetten 1-3 Zoll von der alten Rosette absetzend; Stengelblätter etwas abstehend, gleichbreit, lang zugespizt, glatt, am Rande gewimpert; Stengel aufrecht, mit traubenrispenartigen, zuletzt fast horizontal abstehenden Aesten, mit kleinen, drüsigen Wimperhaaren besetzt; Blumenblätter doppelt so lang wie die Kelchabschnitte, linien-lanzettförmig, weisslich; unterständige Schuppen sehr klein, drüsenartig. Ist ein Elternteil von 'Oditty' / ist eine natürliche Hybride von S. archnoideum und S. calcareum, graugrüne Blätter, Blattunterseiten und Spitzen in purpur übergehend. Gute Winterfärbung Erstbeschreibung:
Johann Georg Christian Lehmann (* 25. Februar 1792 in Haselau; † 12.
Februar 1860 in Hamburg) war ein deutscher Botaniker. Sein botanisches
Autorenkürzel lautet „Lehm.“. und Georg Friedrich Schnittspahn, * 03.01.1810 in Darmstadt, + 22.12.1865 in Darmstadt, deutscher Botaniker und Direktor des Bot. Garten Darmstadt, verfasste mehrere Bücher |
|||||||||||||||||||||||
- album | =
Rosularia sedoides
(Deschanel in Jacquemont) H. Ohba
(1977) IK : in Trans. Linn. Soc. xx. (1846) 49 |
|||||||||||||||||||||||
- alidae |
S. × alidae B. J. M. Zonneveld (1986)
in Kultur erzielt von B.J.M. Zonneveld 1986 / Kreuzung aus S. wulfenii x S. grandiflorum alidae bezieht sich auf den Namen der Ehefrau des Züchters: Alida Petronella van Leeuwen-Zonneveld IK:Sempervivum × alidae Hort. ex Zonn., The missing hybrid Sempervivum ×alidae, in British Cactus and Succulent. Journal 4(3): 65 (1986) Originalbeschreibung in französisch: Rosula inter parentes valde media, 4-7 cm diam. Folia rosularia 2-3 cm longa et 0.8-1 cm lata, utrinque leviter pubescentia, apice minimis leviter rubris, margine ciliata. Rami propaginiferi valides sunt. Petala viride-lutea, ad basi purpurea. Filamenta atropurpurea, inferne glanduloso-pilosa, antherae flavae. Floret inter parentes VI. Diese Pflanze wird in der Natur wahrscheinlich nicht vorkommen, da die Verbreitungsgebiete der Eltern sich kaum berühren. Nach dem aktuellen Stand des Wissens, ist Sempervivum × alidae eine Pflanze von künstlicher Herkunft, unbekannt in der Natur, also eine einzelne Sorte und keine Naturform. Daher müsste sie eigentlich als normale Züchtung aufgeführt werden. |
|||||||||||||||||||||||
- allionii |
Form von
S. globiferum ssp. allionii (Jordan
& Fourreau) 'tHart & Bleij (Succulenta 78(1):40.1999
allionii = gewidmet: Carlo Ludovico Allioni (1728-1802) war ein italienischer Arzt und Botaniker. An der Universität von Turin war er Professor der Botanik. Er leitete auch den Botanischen Garten von Turin. Bei seiner Untersuchung der Pflanzenwelt im Piemont konnte er 237 bisher unbekannte Pflanzenarten auflisten.
syn. Jovibarba globifera ssp. allionii (A. Jordan & J. Fourreau) J. Parnell (1990) IK: Jovibarba allionii (Jord. & Fourr.) D.A.Webb in Fedde, Repert. lxviii. 197 (1963) Erstbeschreibung: Claude Thomas Alexis Jordan * 29. Oktober 1814 in Lyon , + 7. Februar 1897 , war ein französcher Botaniker, sein bot. Kürzel lautet: Jord. Pierre Jules Fourreau (* 1844 - 1871 ) war ein französischer Botaniker, Schüler des Taxonomen Alexis Jordan (1814-1897). Sein botanisches Kürzel lautet : Fourr. |
|||||||||||||||||||||||
alle Züchtungen und Lokalformen von Sempervivum globiferum ssp. allionii ( syn. Jovibarba allionii ) siehe besondere Liste |
||||||||||||||||||||||||
- allobrogorum |
Form von S. x stenopetalum C.B. Schnittspahn
& Lehmann (Flora 38: 18,1855) / Herkunft und Verwandtschaft ungeklärt(var.allobrogorum) syn. Sempervivum x allobrogorum Beauverd ( 1931) allobrogorum = Name eines gallischen Volkes in der Region Savoie Dauphine , der Name bezieht sich auf deren Wohnsitze IK: Sempervivum allobrogorum Beauverd in Bull. Soc. Bot. Geneve, 1930, Ser. 11. xxii. 448 (1931). |
|||||||||||||||||||||||
- alpestre |
Form von
S. montanum ssp. montanum Linne ( var.
alpestre )
S. alpestre Lamotte ist eine Form von Sempervivum montanum L., in Ober-Queyras / Spanien von Lamotte 1864 gesammelt. syn.: Sempervivum montanum var. montanum C. von Linnaeus(1753) IK: Sempervivum alpestre Lamotte in Mem. Acad. Sc. Clermont, vi. (1864) 308 Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" 1864 / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle: Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- alpestre
from Korsika |
Lokalform auf Korsika von
S. montanum ssp. montanum Linne (var.alpestre)
|
|||||||||||||||||||||||
- alpinum |
Form von
S. tectorum var. tectorum Linne (
var. alpinum) Vorkommen: Hautes-Alpes, Mont-Vizo syn.: Sempervivum tectorum var. alpinum (Grisebach & Schenk) R.L. Praeger (1932) IK: Sempervivum alpinum Griseb. & Schenk in Linnaea, xxv. (1852) 600 Originalbeschreibung in lateinisch: Sempervivum
alpinum (Stegozoon) foliis rosularum glabris margine ciliatis, breviter
acutis, caulinis oblongo-lanceolatis acuminatis margine pilis septatis
ciliatis, subtus sparse pilosis, petalis 12 stellato-expansis
lineari-lanceolatis glanduloso-ciliatis purpurascentibus stria dorsali
obscuriori calycis foliola triplo superantibus, staminibus a medio versus
basin dilatatis, staminodiis brevissimis glanduliformibus. Species, ut
videtur, in alpinis Europae mediae divulgata differt a proximo S. Funkii
Braun foliis rosularum glabris (nec glanduloso-pubescentibus, vix conspicue
ciliatis) et staminodiis, a S. tectorum L., cui habitu proxima, pubescentia
foliorum caulinorum, petalis calycis foliola triplo (nec duplo) superantibus,
margine ciliatis (nec glanduloso—pubescentibus). In S. Funkii Braun stamina
versus basin dilatata, nec teretia, ut cl. Koch vult.
Erstbeschreibung:
Heinrich
August Rudolf Grisebach (* 17. April 1814 in Hannover; † 9. Mai 1879 in
Göttingen) war ein deutscher Botaniker und Hochschullehrer. Er gilt als
Begründer der Pflanzengeographie als eigenständige wissenschaftliche
Disziplin. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Griseb.“.
August Joseph
Schenk (* 17. April 1815 in Hallein; † 1891 in München) war ein deutscher
Botaniker und Paläontologe. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel
lautet „Schenk“. |
|||||||||||||||||||||||
-
altum
|
Sempervivum
altum
Turrill
IK: Sempervivum altum Turrill in Bull. Soc. Bot. Bulgar. vii. 126 (1936).
Kaukasus, 1500 - 2000 m. Lichtgrüne, lockere Rosetten 2,5 - 5 cm Ø viel kleiner als bei kosaninii. Blätter verkehrt-lanzettlich, 2 cm lang, 8 mm breit, 3 mm dick, beidseitig drüsig behaart. Freistehende äußere Blätter mit scharlachroter Spitze. Blüten 2,5 - 3 cm, 12 - 15 Bl.blätter purpurrot, gelbe Staubgefässe. Blütentrieb 12 cm, Tochterrosetten an 8 - 21 cm langen Stolonen. Empfindlich gegen Winterregen. Glasschutz ! Des weiteren gibt es die Form Sempervivum altum var. ossetiense Wale aus dem Zentrum des Kaukasus
Sempervivum ossetiense Wale1. Sépale, surface adaxiale. 2. Sépale, vue latérale. 3. Feuille rosulante, section transversale. 4. Feuille caulinaire, section transversale. 5. Etamine. 6. Pétale. 7. Feuille rosulante, vue latérale. 8. Feuille rosulante, surface adaxiale. 9. Ecaille hypogyne. 10. Feuille caulinaire, surface adaxiale. 11. Carpelle. 12. Feuille caulinaire, vue latérale. 13. Bractée. 14. Bouton floral. [ill. ex Wale, AGS bull. 1942]
aus Herbier de Kew - collecte de Walter E.Th. Ingwersen en 1935 sur la route militaire d'Ossétie, à 1520 m, du côté N de a ligne de partage des eaux, sur escarpements calcaires nus en compagnie de Gypsophila aretioides.
Erstbeschreibung: William Bertram Turrill OBE (14. Juni 1890, Woodstock, Oxfordshire -15 Dezember 1961, Surrey ) war ein englischer Botaniker. Er wurde in Woodstock, Oxfordshire Banbury zu William und Mary Thirza (geb. Homan) Turrill geboren und studierte an der National School Woodstock. Er heiratete Florence Homan im Jahr 1918.Er arbeitete in den Royal Botanic Gardens in Kew und war verantwortlich für viele Innovationen wie eine mathematische Klassifizierung von Blattformen. Er erhielt den Order of the British Empire im Jahr 1955 und die Goldmedaille der Linnean Society in 1958. Er war ein gewählter Fellow der Royal Society März 1958 als jemand: "Ausgezeichnet für seine Arbeiten zur Anlage Taxonomie, vor allem für seine experimentelle und genetische Ansatz, um Probleme unter britischen Pflanzenarten und für seine herausragenden Kenntnisse der Floren des Nahen Ostens" . Quelle: Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- altum from Georgien |
Lokalform S. altum Turill from Georgien
Vorkommen im Kaukasus auf einer Höhe von 1500 - 2000 m . Konkret kommt diese Pflanze aus Georgien. Sie bildet einen dünnen Teppich aus grünen Rosetten mit einem Durchmesser von 2,5 bis 4 cm . Die Tochter-Rosetten wachsen an 8 - 21 cm langen, rötlichen Stolonen. Die Blätter sind mit winzigen Härchen bedeckt und haben braune Spitzen. Violette Blüten mit etwa 12 cm langen Blütenstielen. Schutz vor Feuchtigkeit im Winter. |
|||||||||||||||||||||||
- altum from Mont Armchi |
Lokalform S. altum from Mont Armchi Erwin Geiger: Eine Art aus Georgien im Kaukasus die etwas mehr Platz benötigt: die Ausläufer sind bis zu 20 cm lang. Diese Spezies ist S. annae sehr ähnlich.
|
|||||||||||||||||||||||
- ambiguum |
Form von
S.tectorum ssp. tectorum Linne (var.ambigum) Einfache Form von Sempervivum tectorum L. / nomenklatorische wertlos, beschrieben als eine Form mit völlig grünen Blättern. ambiguum = zweifelhaft / zweideutig syn.: Sempervivum tectorum var. ambiguum IK :Sempervivum ambiguum Lamotte in Mem. Acad. Sc. Clermont, vi. (1864) 271 Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" 1864 / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- ambiguum var. genuium |
Form von
S.tectorum ssp. tectorum Linne (var.
ambiguum) IK:Sempervivum ambiguum [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 134 (1901) (pro "{alpha}genuinum genuius = echt Die Verwendung der Bezeichnung genuinum ist im Rahmen des Internationalen Code der botanischen Nomenklatur ungültig. Der gültige Name des Taxons ist Sempervivum ambiguum var. ambiguum Erstbeschreibung: Georges Rouy ist ein französisch Botaniker, geboren am 2. Dezember 1851 in Paris und starb am 25. Dezember 1924 in Asnières-sur-Seine . Sein Herbarium, für die Gefäßkryptogamen bewahrt das National Museum of Natural History in Paris, und der Rest in dem Herbarium der Universität von Lyon und beinhaltet mehr als 500.000 Proben . Verfasser mehrerer Bücher. Quelle: Zander Edmond Gustave Camus ( 1852 - † 1915 ) war ein französischer Apotheker und Botaniker und lebte in der Nähe Adam 's Island etwa 50 Meilen nördlich von Paris . Sein Hauptaugenmerk galt den Orchideen, verfasste mehrere Bücher / bot. Kürzel als Autor: E.G.Camus / Quelle Zander |
|||||||||||||||||||||||
- ambiguum var. laetivirens |
Form von
S.tectorum ssp. tectorum Linne (var.ambiguum
var.laetevirens)
Originalbeschreibung in lateinisch:
SEMPERVIVUM LAETEVIRENS, paniculae abbreviatae ramis paucioribus,
plerumque bifidis, ramulis 4-6 floris, breviter villosis ; floribus
mediocribus (24-25 mm diam.) ; petalis 13-14, anguste
lineari-lanceolatis, acutis, albido-roseis ; staminum filamentis roseis,
basi pilosulis, antheris ovatis, obtusis, sordide rubris ; squamulis
hypogynis parvis, brevibus, rotundato-reniformibus, approximatis ;
carpellis dorso leviter puberulis ; rosularum mediocrium foliis
oblongo-cuneatis, apice angustatis, longe acuminatis, dilute sed laete
virentibus, glabris, ciliatis, caulinis oblongo-lanceolatis, longe
acuminatis, basi rotundata leviter productis, dorso leviter puberulis ;
caule viridulo, breviusculo, breviter piloso. Herkunft: de La Grave (Hautes-Alpes) laetivirens = freudiggrün IK: Sempervivum ambiguum [var.] laetevirens (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Erstbeschreibung: Claude Thomas Alexis Jordan (* Lyon , 29. Oktober 1814 /+ 7. Februar von 1897 ) war ein französcher Botaniker und Systematiker, sein Herbarium galt als einer der größten in Europa zu seiner Zeit / Quelle: Zander Pierre Jules Fourreau Jules-Pierre Fourreau (* 1844 - 1871 ) war ein französischer Botaniker, Schüler des Taxonomen Alexis Jordan (1814-1897). / Quelle Zander |
|||||||||||||||||||||||
- ambiguum var. sabaudum |
Form von
S.tectorum ssp. tectorum Linne (var.ambiguum
var.sabaudum) Originalbeschreibung in lateinisch:
SEMPERVIVUM SABAUDUM, paniculae abbreviatae ramis subpatulis, simplicibus, longiuscule
villosis ; floribus mediocribus (24 mm. diam.) ; petalis 12-13,
lineari-lanceolatis, acutis, laete roseis ; staminum filamentis purpureis,
basi pilosulis, antheris ovatis, obtusis, aurantiaco-rubellis ; squamulis
hypogynis breviter reniformibus, in latitudinem expansis, subcontiguis ;
carpellis dorso glabris ; rosularum mediocrium foliis oblongo-cuneatis,
inferne valde angustatis, superne longe attenuato-acuminatis, glaucis, basi
roseis, glabris, breviter ciliatis, caulinis ovato-oblongis, abrupte
acuminatis, inferne angustatis, basi truncatis, glaucescenti-viridulis,
utrinque roseo-dilutis, superioribus dorso puberulis ; caule rubro colorato,
longiuscule piloso.
sabaudus = Savoyer- / Frankreich IK : Sempervivum sabaudum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 29 (1868) syn.: Sempervivum tectorum subsp. tectorum var. glaucum (Ten.) Dalla Torre & Sarnth ebenfalls eine einfache grüne Form von S. tectorum mit wertloser botanischer Bezeichnung. Erstbeschreibung wie vor |
|||||||||||||||||||||||
- americanum |
Form von
S. x stenopetalum C.B. Schnittspahn &
Lehmann (Flora 38: 18,1855)
syn.: Sempervivum × schottii nm. schottii C.B. Lehmann & G. Schnittspahn, non. J.G. Baker (1860)
Erstbeschreibung:
Johann Georg Christian Lehmann (* 25. Februar 1792 in Haselau; † 12.
Februar 1860 in Hamburg) war ein deutscher Botaniker. Sein botanisches
Autorenkürzel lautet „Lehm.“. und Georg Friedrich Schnittspahn, * 03.01.1810 in Darmstadt, + 22.12.1865 in Darmstadt, deutscher Botaniker und Direktor des Bot. Garten Darmstadt, verfasste mehrere Bücher |
|||||||||||||||||||||||
-anacampseros | erwähnt in dem Buch `An account of the Sempervivum group` 1932. mit dem Zusatz `Nomina nuda`. Weiteres nicht bekannt | |||||||||||||||||||||||
-
andreanum
|
Form von
S. tectorum var. tectorum Linne ( var.
andreanum)
IK: Sempervivum andreanum Wale, Some new Spanish Semperviva, in Quarterly Bulletin of the Alpine Garden Society 9(2) n°44: [107-]116[-119] (1941) Ostpyrenäen ( Sierra del Cadi). Rosetten im Frühling leuchtend rot , ab Sommer mehr düster 1,5 - 4 cm Ø mit ca.25 Blättern, äußere mehr aufrecht, innere mehr gedrängt und eine Knospe formend (ähnl. S. wulfenii). Blätter unbehaart, wenige kräftige, gekrümmte Randwimpern. Blätter 19 mm lang, 8 breit, 3 dick, verkehrt- eiförmig, gespitzt. Blattspitzen außen oft braunrot. Stolonen kurz und schlank. Blüten. >11 cm hoch, Stiel mit 2 cm langen stachelspitzig behaarten , bewimperten, blassroten Blättern. Blüten 2 cm Ø, blaßrot, am Grunde dunkelrot, meist 13 Blütenblätter. Leicht zu kultivieren. Formt dichte Matten. Erstbeschreibung: Royden Samuel Wale + Nov.1952 in Leicester / England. Englischer Alpenpflanzenspezialist, verfasste: The Genius Sempervivum 1943 / Quelle Zander
|
|||||||||||||||||||||||
- andreanum 'Albidum' |
Kultivar von
S.tectorum var. tectorum 'Albidum' syn.: Sempervivum tectorum andreanum 'Albidum wie vor, jedoch weiße Blüten |
|||||||||||||||||||||||
-
andreanum 'Rubrifolium' |
Kultivar von
S. tectorum var. tectorum 'Rubrifolium'
syn.: Sempervivum andreanum 'Rubrifolium' näheres nicht bekannt / Rosetten ganz purpurbraunrot, Ränder grün und silbrig bewimpert |
|||||||||||||||||||||||
-
andreanum 'Rubrifolium Ornatum' |
Kultivar von
S.tectorum var. tectorum 'Rubrifolium Ornatum ' syn.: S. andreanum 'Rubrifolium Ornatum' näheres nicht bekannt / mittelgroße bis große Rosetten, purpurbraunrot, Rand olivgrün |
|||||||||||||||||||||||
-
angustifolium Kerner (1878) |
Form von
S. x fauconnettii Reuter (Cat.Pl. Vasc.Geneve2:
298,1832 ) ( var.angustifolium)
angustifolium = schmales Blatt IK. :Sempervivum × angustifolium Kerner, in Zeitschr. Ferdinandeums Tirol., Innsbruck, ser. 3, 15: 267 (1870) // Kerner, in Oesterreichisches Botanisches Wochenblatt Gemeinnütziges Organ, Vienne : 285 (1870) Erstbeschreiber: Anton Joseph Kerner, Ritter von Marilaun (* 12. November 1831 in Mautern, Niederösterreich; † 21. Juni 1898 in Wien) war ein österreichischer Botaniker und Universitätsprofessor. Er gilt als einer der Mitbegründer der Pflanzensoziologie. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „A.Kern.“. Anton Kerner studierte von 1848 bis 1853 Medizin an der Universität Wien, wo er 1854 zum Doktor der Medizin promoviert wurde. 1855 wurde er Lehrer für Naturgeschichte an der Oberrealschule, 1858 Professor am Josefs-Polytechnikum in Ofen, Ungarn. Die Universität Innsbruck berief Kerner 1860 auf einen Lehrstuhl für Botanik. 1878 wurde er als Ordinarius und Direktor des Botanischen Gartens an die Universität Wien berufen. 1877 wurde Kerner geadelt und in den Ritterstand versetzt. / Quelle Wikipedia Herkunft: Pyrenäen, das Zentralmassiv, Alpen, Apennin. Eine Kreuzung von S. arachnoideum x S. tectorum syn.: Sempervivum × piliferum Jord. alle syn. von Sempervivum × piliferum Jord.
1. Sempervivum arachnoideum subsp. piliferum (Jord.) Arcangeli IK: Sempervivum arachnoideum subsp. piliferum (Jord.) Arcangeli, Compendio della Flora Italiana, Turin, ed. 1 : 241 (1882) 2.Sempervivum arachnoideum var. piliferum (Jord.) Cariot & St.-Lag. IK: Sempervivum arachnoideum var. piliferum (Jord.) Cariot & St.-Lag., Etudes des fleurs, Lyon, ed. 8, vol.2 : 322 (1889) 3.Sempervivum ×angustifolium Kerner IK: Sempervivum ×angustifolium Kerner, in Zeitschr. Ferdinandeums Tirol., Innsbruck, ser. 3, 15: 267 (1870) // Kerner, in Oesterreichisches Botanisches Wochenblatt Gemeinnütziges Organ, Vienne : 285 (1870) 4.Sempervivum ×rubellum Timb.-Lagr. IK: Sempervivum ×rubellum Timb.-Lagr., Note sur une nouvelle espèce de Sempervivum, in Bulletin de la Société Botanique de France, 5: 14-15 (1858)
5 Sempervivum ×fauconnetii n-var. rubellum (Timb.-Lagr.) G.D.Rowley IK: Sempervivum ×fauconnetii n-var. rubellum (Timb.-Lagr.) G.D.Rowley in H.Jacobsen & G.D.Rowley, Some name changes in succulent plants Part IV, in National Cactus & Succulent Journal, 13(4): 76 (1958) |
|||||||||||||||||||||||
-angustissimum | siehe: S. marmoreum var. angustissimum | |||||||||||||||||||||||
-
annae
M.Z. Gurgenidze
|
S. annae Gurgen IK : Sempervivum annae Gurgen., Generis Sempervivum species novae e Caucaso / New species of the genus Sempervivum from the Caucasus, in Notul. Syst. Geogr. Inst. Bot. Thbiliss., (Tbilissi, Géorgie) fasc. 27: (1969) Bedeutung 'annae' : benannt zu Ehren von Frau Anna Schchian ( 1905 - 1990) , die sich um die Flora Kaukasiens verdient gemacht hat.
Georgien , östlicher und zentraler Kaukasus. Rosetten hellbraun, dicht , behaart, Ø 3 - 5 cm, Blätter lanzettlich mit purpurner Spitze, Blütentrieb bis 30 cm, Blüte hellrosa mit purpur Streifen. Steht S. caucasicum nahe. aufgesammelt und beschrieben von M.Z. Gurgenidze 1962 im Kaukasus-Gebirge in der Region Tuschetia Omalo, subalpineStufe; (= Tusetskij hrebet, Kette zwischen Georgien und Tschetschenien). Erstbeschreibung: Mrs. M. Z. Gurgenidze (fl.1965-1991), Georgische Botanistin in Tbilisi, und Sempervivum Spezialistin
|
|||||||||||||||||||||||
- annae from Omala |
Lokalform Sempervivum annae from Omala Beschreibung: Herkunft dieser Form ist der Nordkaukasus, wo sie an felsigen Hängen in einer Höhe von 2300 - 3000 m wächst. Die Pflanzen kommen aus den umliegenden Dörfern von Omala, welches die "Hauptstadt" der Tušetskej Region in Tušetskom Mountains im Nordosten Georgiens ist . Sempervivum annae from Omala hat eine mittlere Größe von 3-5 cm. Die Blätter sind mit feinen Härchen bedeckt, was ihnen einen samtiges Aussehen gibt. Die Grundfarbe ist grün mit einem Hauch von grauen und braunen Spitzen an den Blättern. Die Tochterrosetten wachsen an langen Stolonen. Im Winter ist Nässeschutz erforderlich
|
|||||||||||||||||||||||
- annae from Tuschetia |
Lokalform Sempervivum annae
from Tuschetia / Tuschetia: Gebirge und Stadt im
Kaukasus
|
|||||||||||||||||||||||
-annetiense | weiteres nicht gefunden | |||||||||||||||||||||||
- annuum |
= Aichryson laxum
IK :Sempervivum annuum C.Sm.ex Link in Buch, Beschr. Canar. Ins. 154 |
|||||||||||||||||||||||
-
anomalum
La Gasca (1816) |
Form von S. montanum syn.: Sempervivum montanum var. montanum C. von Linnaeus (1753) IK: Sempervivum anomalum Hort.ex Baker in Gard. Chron. ( 1879) II. 107 |
|||||||||||||||||||||||
-
antarcticum
Correvon (1924) |
Kultivar S. 'Antarticum' von H. Correvon als S. antarticum Hort in 'Les Joubarbes' 1924 angeführt | |||||||||||||||||||||||
- appenninum hort. | ? / keine Zuordnung möglich / auf Grund des Zusatzes Hort: vermutlich ein Cultivar | |||||||||||||||||||||||
-aqualiense |
Form von
Sempervivum ×funckii
F.Braun / D.J.Koch (-
aqualiense) IK : Sempervivum ×funckii F.Braun var. aqualiense E.Morren, Note sur la Joubarbe d'Aywaille Sempervivum funckii var. aqualiense, in La Belgique horticole, Liège, 23: 161 (1873) (pro "var. {beta} aqualiense")
Erwin Geiger:
Erstbeschreibung: Charles Jacques Édouard Morren (* 1833; † 1886 in Liège) war ein belgischer Professor für Botanik und von 1857 bis 1886 als Nachfolger seines Vaters Charles François Antoine Morren Direktor des Jardin botanique de l'Université de Liège. Sein Interesse galt den Bromeliengewächsen. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „E.Morren“ .Édouard Morren war zusammen mit seinem Vater Herausgeber der Gartenbauzeitschrift La Belgique Horticole, die zwischen 1851 und 1885 erschien und in der er auch zahlreiche neue Pflanzenarten beschrieb. / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- arachnoideo - arvernense |
Form von
S. fauconnettii
Reut.
Cat. Pl.
Vasc. Genev. ed. II.298 Kreuzung von Sempervivum arachnoideum × Sempervivum arvernense
IK: Sempervivum ×arachnoideo-arvernense Loret, l'Herbier de la Lozère : 20 (1862) syn.: Sempervivum ×piliferum n-subsp. pomelii (Lamotte)
Erstbeschreibung: Henri Loret ( 1811 - 1888 ) war ein französischer Botaniker |
|||||||||||||||||||||||
-
arachnoideo - boutignyanum
|
Form von
S. fauconnettii
Reut.
Cat. Pl.
Vasc. Genev. ed. II. 298
Kreuzung von: Sempervivum arachnoideum × Sempervivum boutignyanum IK : Sempervivum × arachnoideo - boutignianum Loret, Des hybrides et spécialement de l'hybridation mutuelle de deux Sempervivum, in Bulletin de la Société Botanique de France, 5: 148 (1858) = Sempervivum arachnoideum × Sempervivum boutignyanum syn.: Sempervivum ×piliferum n-subsp. oliveri (Gautier) Erstbeschreibung: Henri Loret ( 1811 - 1888 ) war ein französischer Botaniker |
|||||||||||||||||||||||
-arachnoideo-frigidum
|
Form von
S. fauconnettii
Reut.
Cat. Pl.
Vasc. Genev. ed. II. 298 Kreuzung von: Sempervivum arachnoideum × Sempervivum frigidum IK: Sempervivum ×arachnoideo-frigidum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de lermont-Ferrand, 6(17-20): 296 (1864) = Sempervivum arachnoideum × Sempervivum frigidum syn.: Sempervivum ×barbulatum n-subsp. barbulatum n-var. pseudo-arachnoideum (Lamotte) Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" 1864 / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
-arachnoideo -macranthum |
Form von
S. fauconnettii
Reut.
Cat. Pl.
Vasc. Genev. ed. II. 298 Kreuzung von: Sempervivum arachnoideum × Sempervivum macranthum IK: Sempervivum ×arachnoideo-macranthum Jeanb. & Timb.-Lagr., Le Capsir : 80 (1887) = Sempervivum arachnoideum × Sempervivum macranthum syn.: Sempervivum ×barbulatum Schott |
|||||||||||||||||||||||
- arachnoideo - pyrenaicum |
= Form von
S. fauconnettii
Reut.
Cat. Pl.
Vasc. Genev. ed. II. 298
Kreuzung von: Sempervivum arachnoideum × Sempervivum pyrenaicum IK: Sempervivum ×arachnoideo-pyrenaicum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 301 (1864) // (tiré-à-part) : 47 (1864) syn: Sempervivum ×piliferum n-subsp. oliveri (Gautier) Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" 1864 / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- arachnoideum Linne
siehe besondere Liste
|
Sempervivum arachnoideum siehe besondere Liste subsp. arachnoideum subsp. bryoides (C.B.Lehm. & Schnittsp.) Köhlein subsp. doellianum (C.B.Lehm.) Schinz & Keller subsp. fauconnetii (Reut.) Bonnier subsp. piliferum (Jord.) Arcangeli subsp. sanguineum (Jeanb. & Timb.-Lagr.) Marcailhou subsp. tomentosum (C.B.Lehm. & Schnittsp.) Schinz & Thell. var. arachnoideum f. arachnoideum f. bryoides (C.B.Lehm. & Schnittsp.) --- var. bryoides (C.B.Lehm. & Schnittsp.) H.Jacobsen var. ciliatum Kch. ex Rion var. doellianum (C.B.Lehm.) Jaccard var. genuinum Kch. ex Rion [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus var. glabrescens f. oligotrichum (Hampe) Wettst. ex Hayek var. glabrescens Willk. [var.] laggeri (Schott) Rouy & E.G.Camus var. lanuginosum Kch. ex Rion var. piliferum (Jord.) Cariot & St.-Lag. [var.] sanguineum (Jeanb. & Timb.-Lagr.) Rouy & E.G.Camus var. subacaule Beauverd var. tomentosum (C.B.Lehm. & Schnittsp.) Rouy & E.G.Camus f. moggridgei (De Smet) --- f. tomentosum [var.] typicum Fiori f. sanguineum (Jeanb. & Timb.-Lagr.) H.Jacobsen |
|||||||||||||||||||||||
- arboreum |
= Aconium arboreum
IK:Sempervivum arboreum Linn. Sp. Pl. 464 |
|||||||||||||||||||||||
- arboreum var. albovariegatum | = Aeonium arboreum var. albovariegatum (W. West) B.K. Boom (1954) | |||||||||||||||||||||||
- arboreum var. luteovariegatum | = Aeonium arboreum var. luteovariegatum (W. West) B.K. Boom (1954 ) | |||||||||||||||||||||||
- arenarium |
Form von S. globiferum ssp. arenarium ( W.D.J. Koch) t'Hart & Bleij (Succulenta 78 (I): 40,1999
alle Synonyme: 1.) Sempervivum hirtum [var.] arenarium (W.D.J.Koch) Arcangeli
IK: Sempervivum hirtum [var.] arenarium (W.D.J.Koch) Arcangeli, Compendio della Flora Italiana, ed. 2: 564 (1894) (pro "{beta}arenarium")
2.) Jovibarba arenaria (W.D.J.Koch) Opiz
IK: Jovibarba arenaria (W.D.J.Koch) Opiz, Seznam Rostlin Kveteny Ceské, Malá encyklopedie nauk, vol. 10: 55 (1852)
3.) Jovibarba arenaria subsp. arenaria
IK: nicht verzeichnet
4.) Jovibarba globifera subsp. arenaria (W.D.J.Koch) J.Parn.
IK: Jovibarba globifera subsp. arenaria (W.D.J.Koch) J.Parn. in J.Parn. & C.Favarger, Notes on Sempervivum L. and Jovibarba Opiz in Chater A.O. Flora Europaea. Notulae Systematicae, Ser. 2 n°3, in Botanical Journal of the Linnaean Society, 103(3): 219 (1990)
5.) Jovibarba hirta subsp. arenaria (W.D.J.Koch) J.Parn.
IK: Jovibarba hirta subsp. arenaria (W.D.J.Koch) J.Parn., Numerical analysis, its potential application in Jasione, Jovibarba and Sempervivum, in Moriarty C. (ed.), Taxonomy : putting plants and animals in their places, Dublin, Royal Irish Academy : 38 (1988)
6.) Diopogon arenarius (W.D.J.Koch) Leute
IK: Diopogon arenarius (W.D.J.Koch) Leute, Die Arten der Gattung Diopogon, in Verhandlungen der Zoologish-Botanischen Gesellschaft in Wien 105-106: 185 (1966)
7.) Diopogon arenarius subsp. arenarius
IK: nicht verzeichnet
8.) Diopogon hirtus subsp. arenarius (W.D.J.Koch) H.Huber
IK: Diopogon hirtus subsp. arenarius (W.D.J.Koch) H.Huber, in Hegi G., Illustrierte Flora von MittelEuropa, ed. 2, 4(2): 105 (1963)
9.) Diopogon arenarius subsp. pseudohirtus Leute
IK: iopogon arenarius subsp. pseudohirtus Leute, Die Arten der Gattung Diopogon, in Verhandlungen der Zoologish-Botanischen Gesellschaft in Wien 105-106: 186 (1966)
10.) Jovibarba globifera subsp. pseudohirta (Leute) Letz
IK: ovibarba globifera subsp. pseudohirta (Leute) Letz, Subspecies of Jovibarba globifera, in Thaiszia Journal of Botany, 8: 13-16 (1998)
11.) Jovibarba arenaria subsp. pseudohirta (Leute) Holub
IK: Jovibarba arenaria (W.D.J.Koch) Opiz subsp. pseudohirta (Leute) Holub in Holub & Pouzar, A nomenclatural analysis of the generic names of phanerogams proposed by F.M. Opiz in his Seznam Rostlin Kveteny Ceské, in Folia Geobotanica & Phytotaxonomica, Prague, 2: 422 (1967)
12.) Sempervivum arenarium f. leiophyllum Domin
IK: Sempervivum arenarium f. leiophyllum Domin, Sempervivum sub-genus Jovisbarba, in Bulletin International de l'Académie des Sciences de Bohème, Prague, 33: 124 (1932) // Domin, Podrod Jovisbarba rodu Sempervivum, in Rozpravy II. tridy Ceské Akademie Ved.Um., Prague, 42(29): 15 (1932-33)
13.) Sempervivum arenarium f. glandulosum Domin
IK: Sempervivum arenarium f. glandulosum Domin, Sempervivum sub-genus Jovisbarba, in Bulletin International de l'Académie des Sciences de Bohème, Prague, 33: 124 (1932) // Domin, Podrod Jovisbarba rodu Sempervivum, in Rozpravy II. tridy Ceské Akademie Ved.Um., Prague, 42(29): 2,15 (1932-33)
14.) Sempervivum hirtum [var.] pumilum Bertoloni IK: Sempervivum hirtum [var.] pumilum Bertoloni, Flora Italica, vol. 5: 113 (1842) (pro "{beta} pumilum")
15.) Sempervivum hirtum f. minimum Domin
IK:Sempervivum hirtum f. minimum Domin, Podrod Jovisbarba rodu Sempervivum, in Rozpravy II. tridy Ceské Akademie Ved.Um., Prague, 42(29): 14 (1932-33)
16.) Sempervivum kochii Facchini
IK: Sempervivum kochii Facchini, in Zeitschr. Ferdinandeums Tirol, Innsbruck, ser. III, 4-5: 57 (1854-55) / Facchini, Flora Tiroliae Cisalpinae (Flora von Südtirol), in Haussmann F.B. ; Zur Flora Tirols 1, Wagner'schen Buchdruckerei, Innsbruck : 57 (1855)
|
|||||||||||||||||||||||
-
arenarium
|
= S. globiferum ssp.arenarium ( W.D.J.
Koch) t'Hart & Bleij (Succulenta 78 (I): 40,1999 Originalbeschreibung in lateinisch: Foliis rosularum lanceolatis a medio versus apicem sensim angustioribus
acutis, caulinis inferioribus e latiore subcordata., basi ovato - oblongis,
supremis subtriangulari-ovatis, omnibus margine ciliatis supra subtusque
glabris, floribus campanulatis, calyce corolla triplo breviore. [perennis].
In terra sylvatica arenosa Tyrolis, (v. Herrn Braun, Lehrer der
Naturwissenschaften an der Gewerbschule in Bayreuth, bei Antholz in
Brunnecker Thale in Tyrol entdeckt u. mir lebend mitgetheilt.) Jul. Aug.
Simile S. sobolifero, sed dimidio humilius, folia dimidio minora et
angustiora, lanceolata, iam a medio versus apicem sensim angustata, hinc
multo acutiora ; flores, ut in illo, ochroleuci, non vero dimidio minores.
Foliis angustis sensim acutatis calyceque corolla triplo breviore, qui in S.
sobolifero dimidiam corollam aequat, statim dignoscitur pulchra haec species.
Beschreibung /-Alpen. Die kugeligen Rosetten sind sehr klein, erreichen einen Durchmesser von bis zu 2 cm. Mit den kurzen, dünnen Ausläufern bilden sie sehr dichte Matten. Die Blätter sind sehr schmal, kahl, lichtgrün und oft im Herbst mit rotbraunen Blattspitzen. Der Blütenstand ist dicht, spindelförmig, 6-strahlig, gelblich. Blüht selten.
IK: Sempervivum arenarium W.D.J.Koch, Synopsis Florae Germaniae et Helveticae, ed. 1, Addenda et Corrigenda : 833 (1837) / syn.: Jovibarba globifera ssp. arenaria (W.D.J. Koch) J. Parnell (1990) Erstbeschreibung: Wilhelm
Daniel Joseph Koch (* 5. März 1771 in Kusel; † 14. November 1849 in
Erlangen) war ein deutscher Botaniker und Mediziner. Sein offizielles
botanisches Autorenkürzel lautet „W.D.J. Koch“. Koch studierte in Jena und
Marburg Medizin und erhielt 1795 das Physikat zu Trarbach und 1798 das von
Kaiserslautern. |
|||||||||||||||||||||||
alle Züchtungen und Lokalformen von Sempervivum globiferum ssp. arenarium (W.D.J.Koch) 't Hart & Bleij syn.: Jovibarba arenaria siehe besondere Liste |
||||||||||||||||||||||||
-
arenarium ssp. neilreichii
|
Form von S. globiferum ssp. hirtum ( Linne)
t'Hart & Bleij (Succulenta 78 (I): 40,1999 IK: Sempervivum arenarium subsp. neilreichii (Schott) Janchen, in Höfler Karl & Knoll Fritz, Catalogus Florae Austriae, vol. 2: 261 (1957) syn.: S. arenarium ssp. neilreichii (Schott & al.) Janchen (1958) neilreichii = gewidmet dem Wiener Botaniker und Juristen August Neilreich
Erstbeschreibung: Heinrich Wilhelm Schott (getauft 7. Januar 1794 in Brünn;
† 5. März 1865 in Wien) war ein österreichischer Botaniker und Gärtner. Sein
offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Schott“. |
|||||||||||||||||||||||
- arenarium var. hillebrandtii |
Form von S. globiferum ssp. hirtum ( Linne)
t'Hart & Bleij (Succulenta 78 (I): 40,1999
IK: Sempervivum hillebrandtii Schott, Drei österreichische Semperviva, in Oesterreichisches Botanisches Wochenblatt Gemeinnütziges Organ, Vienne, 2: 18 (1852) hillebrandtii = gewidmet Herrn Hillebrandt (* 13. November 1821 in Nieheim, Westfalen; † 13. Juli 1886 in Heidelberg) war ein deutscher Arzt und Botaniker. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Hillebr.“. Erstbeschreibung wie vor syn.: S. arenarium var. hillebrandtii (Schott) Neumayer |
|||||||||||||||||||||||
- armenum |
Sempervivum armenum Boiss. & Huet IK : Sempervivum armenum Boiss. & Huet Diagn. Ser. II. ii. 60
syn.: 1. Sempervivum glabrifolium Boriss.
IK: Sempervivum glabrifolium Boriss., in Komarov Vladimir L., Flora SSSR, Izdatel'stvo Akademii Nauk SSSR, addenda 8 : 357 (1939)
2. Sempervivum braunii sensu Ledebour var. glabrum Medw.
IK: Sempervivum braunii sensu Ledebour var. glabrum Medw., Pl. Caucasus : 169 (1915)
3. Sempervivum armenicum auct. (sphalm.)
kein IK
Armenien, Türkei. Rosetten groß, 3.5 - 6,5 cm Ø, mehr offen. Blätter länglich - spatelig, kurz gespitzt, beidseitig kahl, bewimpert Rosetten grau mit bläulichem Hauch, dunkelbraun bis purpur Spitze. Wenige Tochterrosetten. Blüten grünlichgelb mit purpurner Basis. In Kultur schwierig. Schutz vor Winternässe!
|
|||||||||||||||||||||||
-armenum
|
Fotos verschiedener Aufsammlungen von S. armenum in der Türkei durch Dr. rer. nat. Philipp Neeff Quelle: Seine Inaugural-Dissertation zur Erlangung des Doktorgrades / Beiträge zur Taxonomie der Gattung Sempervivum L. (Crassulaceae) unter besonderer Berücksichtigung der in Kleinasien vorkommenden Sippen http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=981703186&dok_var=d1&dok_ext=pdf&filename=981703186.pdf
Erstbeschreibung: Pierre Edmond Boissier (* 25. Mai 1810 in Genf; †
25. September 1885 in Valeyres-sous-Rances) war ein Schweizer Botaniker.
Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Boiss.“. Alfred Huet Pavillon ist ein französischer Botaniker , geboren in
1829 in Blain und + 1907 in Frohsdorf . armenus = aus Armenien stammend, das Typusmaterial der Art wurde in
einer Region der Türkei gesammelt, welche zur Zeit der Bemerkung. Sempervivum armenum ist an den kahlen Blätter, den
deutlichen Blattfransen und den weißgelben, basal roten Petalen und den
roten Stamina zu erkennen. Der Artstatus von S. armenum war lange Zeit
nach der Erstbeschreibung durch BOISSIER & HUET ungeklärt. Erst durch
Aufsammlungen durch Edward E. BALLS am Haldizen Dağları und durch DAVIS,
MCNEILL und FURSE (MUIRHEAD 1969) im Rahmen der Bearbeitung der Gattung,
sowie durch MUIRHEAD in den 1960er Jahren für die „Flora of Turkey“
wurde der Artstatus gefestigt. In der Beschreibung MUIRHEAD (1969) wird
klar auf die morphologische Nähe der Rosetten zu S. tectorum L.
hingewiesen, ferner werden die jungen Rosetten als drüsig-flaumhaarig
und später verkahlend beschrieben. Dies scheinen jedoch Introgressionen
anderer Arten zu sein. Zu genügend wurden im Rahmen dieser Arbeit
Pflanzen gefunden, welche auch bei den jungen Rosetten ausschließlich
kahle Blätter aufwiesen. An den meisten Fundorten in
Mittel-Nordanatolien fand sich ebenfalls eine Vielzahl von behaarten
Arten an den gleichen Standorten. Auch dies wurde bereits von MUIRHEAD
(1969) erwähnt. In Nordostanatolien scheint die Art ausreichend von
anderen Arten räumlich getrennt zu sein.
|
|||||||||||||||||||||||
-
armenum var. armenum
|
S.
armenum var. armenum IK: nicht
gefunden Türkei , Nord Anatolien, Rosetten 4 - 6 cm Ø, violette Staubfäden
|
|||||||||||||||||||||||
-
armenum var. insigne
|
S. armenum var. insigne IK : Sempervivum armenum var. insigne Muirhead, Turkish species of Sempervivum, in Notes from the Royal Botanic Garden Edinburgh 29: 19 (1969)
Türkei, Zentralanatolien, 1200 - 2350 m, 2 - 3 cm Ø, blaugrün mit purpur Spitzen, Blüten mit violetten Staubgefäßen Erstbeschreibung: Clara Winsome Muirhead, (1915-1985), englische Botanikerin insigne: : lat.: insignis = hervorstechend, geschmückt.
Bemerkung: Folgende Merkmale unterscheiden nach MUIRHEAD (1969) diese
Unterart: kleinere Ø 2-3 cm Rosetten, intensiv gefärbt mit zahlreichen
Ausläufern, Blätter der Infloreszenzen dachziegelartig, rot bis
rose-purpurn, Petalen an der Basis violett mit violetten Filamenten (MUIRHEAD
1969). Die Varietät insigne wurde von Standorten beschrieben, welche
auch im Rahmen Quelle: Inaugural-Dissertation von Dr. rer. nat. Philipp Neeff |
|||||||||||||||||||||||
- armenum var. sosnowskyi |
S. armenum var.
sosnowskyi IK: Sempervivum armenum var. sosnowskyi (Ter-Chatsch) sosnowskyi = gewidmet dem Botaniker D. Sosnowsky (1885-1952). Originalbeschreibung in lateinisch: Perenne; rosulae magnae, 10-12 (15) cm in diam. Caules floriferi 30-40 cm alti, breviter et parce pubescentes, crassi, 1.5 cm in diam., dense foliosi. Folia rosularum oblongo-spathulata, in parte tertia superiori breviter dilatata, apice rubida, breviter acuminata, utrinque glabra, margine breviter ciliata, 6-8 cm longa, 1.5-2.5 cm lata. Folia caulina 6-9 (10) cm longa, 2.5-3.5 cm lata, ligulata, apice rubida, acuminata, utrinque glabra margine breviter ciliata, basi cordata. Dichasia in axillis foliorum caulinorum secus caulem totum disposita apice corymbulose conferta. Bracteae lanceolatae breviter glanduloso-pubescentes. Flores magni 30-35 mm in diam. brevissime pedicellati. Sepala 14-16 oblongo-ovata, apice rubida obtusiuscula, dorso glanduloso-pubescentia. Petala 14-16 lineari-lanceolata, luteo-viridia, intra secus medium stria viridi instructa, basi lilacina, glanduloso-pubescentia. Stamina 30-32 petalis duplo breviora, filamentis lilacinis glanduloso-pubescentibus, ad basin dilatatis antheris luteis rotundato-cordatis glabris. Carpella 15-18 glanduloso-pubescentia, apice rostro extrorsum patenti praedita. Squamae hypogynae transverse oblongae. Vorkommen: Tiflis, (Kaukasus, Bakuriani Region). Rosetten bis 15 cm Durchmesser, Blätter länglich spatelig im oberen Drittel kurz und allmählich spitz zulaufend, kahl, kurz bewimpert, Spitzen rötlich, Blütentriebe 30 - 40 cm hoch, gelblich grün in der Mitte mit grünen Streifen, Basis fliederfarben
|
|||||||||||||||||||||||
- armenum from Gümüshane |
Lokalform von S. armenum
Smith, A.C. (1980)
from Gümüshane Alan C. Smith; "Sempervivums and Jovibarbas" (2nd ed.), 1980, p. 14. / als Sempervivum armenum from Gumash Hane. In Kultur genommen von E.K.Balls 1934, Herkunft aus der Provinz Gümüshane / Anatolien /Nordtürkei
|
|||||||||||||||||||||||
-
armenum
from Ilgiz Dagi |
Lokalform von
S. armenum
Mitchell, P.J. (1989) from Ilgiz
Dagi Peter J. Mitchell, "Yellow-Flowered Houseleeks", The Sempervivum Society Newsletter, November 1989, Vol. 13, No pp. 27-32. als Sempervivum armenum from Ilgiz Dag Foto siehe oben bei Dr. rer.nat. Philipp Neeff |
|||||||||||||||||||||||
-
armenum
from Buyuk Ildaz Dag |
Lokalform von
S. armenum
from Buyuk Ildaz Dag
Armenien
Rosetten 3,5 - 6,5 cm Ø. Blüten grünlichgelb mit rötlich-purpurner Basis |
|||||||||||||||||||||||
- artvinense
|
S. artvinense IK : Sempervivum artvinense Muirhead, Turkish species of Sempervivum, in Notes from the Royal Botanic Garden Edinburgh 29: 23 (1969) artvinense = benannt nach dem Fundort des Typusmaterials in der Provinz Artvin (Nordost-Türkei). Verbreitung: In den alpinen Bereichen oberhalb 2000 m, in Nordostanatoliens östlich des Kaçkar Dağı und im Karçal Dağları Quelle: Inaugural-Dissertation von Dr. rer. nat. Philipp Neeff
Türkei / Aserbaidschan 2200 m, Rosetten 3 - 4 cm Ø, Blätter länglich bis 2,5 cm, grün mit roten Spitzen Originalbeschreibung in lateinischer Sprache:
Rosula 3-4 cm diam., foliis numerosis, leviter incurvis. Rami propaginiferi
pauce 1-3, breves, validi, 2-4 cm longi, foliosi, cinereo-fusci, pilis
rigidis dense pubescentes. Folia rosularia c. 2.5 cm longa, 7 mm lata,
viridia, oblongo-lanceolata, crassa, dorso carinata, ad apicem rubra,
mucronata, setis albis, rigidis, utrinque dense et breviter
glanduloso-pubescentia, margine ciliata. Caulis florifer 12-13 cm altus,
breviter glanduloso-pubescens. Folia caulina c. 2 cm longa, 5-6 mm lata,
laxe imbricata, incurva, viridia vel roseo-tincta, apice minute purpurea,
oblongo-lanceolata, acuta, utrinque breviter et dense pubescentia.
Inflorescentia densa, ramis 2-3, c. 20-25-floris, floribus in axillis
foliorum superiorum; alabastra obtusa. Flores 2.5 cm diam., sessiles vel
pedicellis 1-3 mm longis, 12-13-meri. Calyx cum receptaculo 4-5 min longus,
dense glanduloso-pubescens; segmenta ovata, 3-3.5 mm longa, pallide viridia,
crassa, incurva. Petala 11 mm longa, 2.5 mm lata, lanceolata, acuta,
flavido-alba, dorsi et in pagina superiore ad apicem glanduloso-pubescentia.
Stamina 6-7 min longa; filamenta alba, inferne applanata, triente infimo
pubescentia; antherae luteae. Squamae flavae, rotundato-quadratae,
disjunctae, valde recurvae. Carpella pallide viridia, 5-6 mm longa, utrinque
dense glanduloso-pubescentia; styli 1.5 mm longi, divergentes, ad basem
tantum pubescentes. |
|||||||||||||||||||||||
- artvinense from Asagi Dagi |
Lokalform
S.
artvinense
from Asagi Dagi / Türkei Erwin Geiger: Eine rare Art aus der Türkei, die bislang kaum echt in Kultur ist. Die Lokalform wurde am Aşağı Dağı bei einer Höhe um 1650m auf Basaltgestein gefunden.
|
|||||||||||||||||||||||
- artvinense from Ispir to Yusufeli |
Lokalform
S.
artvinense
from road Ispir to Yusufeli / Türkei Erwin Geiger: Die Heimat dieser seltenen Art liegt in der Türkei und auch in Aserbaidschan. S. artvinense wächst dort zumeist an Urgesteinsfelsen bei einer Höhenlage um 2200 Metern ü. M. Sie ist eng mit S. davisii, S. furseorum und S. transcaucasicum verwandt. Sie erhalten eine Aufsammlung aus der Provinz Rize in Nordanatolien, Lazistan, Kackar Daglari. Gefunden in einer Höhenlage bei 1827m.
|
|||||||||||||||||||||||
- arvernense
|
Form von S. tectorum var. arvernense ( Lecoq & Lamotte) Zonneveld ( Succulenta 78(2): 92,1999
Einzelheiten siehe dort Naturformen T
Sempervivum arvernense Lecoq & Lamotte
Sempervivum tectorum var. arvernense (Lecoq & Lamotte) Zonn.
alle Synonyme: 1.) Sempervivum cantalicum Jord. & Fourr.IK: Sempervivum cantalicum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 41 (1868) Bild und Beschreibung siehe Naturformen C
2.) Sempervivum arvernense [var.] cantalicum (Jord.
& Fourr.) Rouy & E.G.Camus 7: 136 (1901) (pro "{delta}cantalicum") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
3.) Sempervivum cebennense Lamotte IK: Sempervivum cebennense Lamotte, Prodrome de la Flore du plateau central de la France, extrait des Mémoires de l'Académie de Clermont, Masson, Paris, vol. 1: 313 (1877) Bild und Beschreibung siehe Naturformen C
4.) Sempervivum guillemotii [var.] cebennense (Lamotte) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum guillemotii [var.] cebennense (Lamotte) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 138 (1901) (pro "{beta} cebennense")
5.) Sempervivum tectorum subsp. cebennense (Lamotte) Bellia & Andrade IK: Sempervivum tectorum subsp. cebennense (Lamotte) Bellia & Andrade, in Rea, 4: 37 (1971)
6.) Sempervivum chassagnei Charb. IK: Sempervivum chassagnei Charb., Essai d'une Monographie géobotanique des monts du Cantal, in Bulletin de la Société Botanique de France, Session extraordinaire dans le Massif central : cc/200 (1913)
7.) Sempervivum collinum Jord. & Fourr. IK: Sempervivum collinum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 39 (1868) Beschreibung siehe weiter unten
8.) Sempervivum arvernense [var.] collinum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK:Sempervivum arvernense [var.] collinum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{theta}collinum")
9.) Sempervivum constrictum Jord. & Fourr. IK:Sempervivum constrictum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 43 (1868) Bild und Beschreibung siehe Naturformen C
10.) Sempervivum arvernense [var.] constrictum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] constrictum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{zeta}constrictum") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
11.) Sempervivum corymbosum Jord. & Fourr. IK: Sempervivum corymbosum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 43 (1868) Bild und Beschreibung siehe Naturformen C
12.) Sempervivum arvernense [var.] corymbosum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] corymbosum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{eta}corymbosum") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
13.) Sempervivum dicranocladum Jord. & Fourr. IK: Sempervivum dicranocladum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 42 (1868) (pro "dicranocladon") Bild und Beschreibung siehe und Naturformen D
14.) Sempervivum dicranocladon auct. IK: fehlt / nicht gefunden
15.)Sempervivum arvernense [var.] dicranocladum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] dicranocladum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{beta}dicranocladon") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
16.) Sempervivum erubescens Jord. & Fourr. IK: Sempervivum erubescens Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 43 (1868) Bild und Beschreibung siehe Naturformen E
17.) Sempervivum arvernense [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{alpha} genuinum") Beschreibung siehe weiter unten
18.) Sempervivum latiusculum Charb. IK: Sempervivum reflexifolium Charb., Essai d'une Monographie géobotanique des monts du Cantal, in Bulletin de la Société Botanique de France, Session extraordinaire dans le Massif central : cc/200 (1913)
19.) Sempervivum leptocephalum Charb. IK: Sempervivum leptocephalum Charb., Essai d'une Monographie géobotanique des monts du Cantal, in Bulletin de la Société Botanique de France, Session extraordinaire dans le Massif central : cc/200 (1913)
20.) Sempervivum leptopetalum Jord. & Fourr. IK: Sempervivum leptopetalum Jord. & Fourr., Breviarium Plantarum Novarum, fasc. 2: 43 (1868) Bild und Beschreibung siehe Naturformen L
21.) Sempervivum arvernense [var.] leptopetalum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] leptopetalum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{epsilon"leptopetalum") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
22.) Sempervivum lesurinum Lamotte IK Sempervivum lesurinum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 617-20): 282 (1864) // (tiré-à-part) : 28 (1864) Bilder und Beschreibung siehe Naturformen L
23.) Sempervivum arvernense var. lesurinum Lamott IK: Sempervivum arvernense var. lesurinum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 282 (1864)
24.) Sempervivum arvernense [var.] lesurinum (Lamotte) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] lesurinum (Lamotte) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{gamma} lesurinum") Bild und Beschreibung siehe weiter unten
25.) Sempervivum reflexifolium Charb. IK:Sempervivum reflexifolium Charb., Essai d'une Monographie géobotanique des monts du Cantal, in Bulletin de la Société Botanique de France, Session extraordinaire dans le Massif central : cc/200 (1913)
26.) Sempervivum vellavum Lamotte IK: Sempervivum vellavum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 280 (1864) // (tiré-à-part) : 36 (1864) Bilder und Beschreibung siehe und Naturformen V
27.) Sempervivum vellarum auct. IK: Sempervivum vellarum auct. (sphalm., ex Index Kewensis T.2)
28.) Sempervivum arvernense var. vellavum Lamotte IK:Sempervivum arvernense var. vellavum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 280 (1864) Bild und Beschreibung siehe weiter unten
|
|||||||||||||||||||||||
S. tectorum var. arvernense from Mont Aigoual |
Lokalform S. tectorum var. arvernense from Mont Aigoual Der Mont Aigoual liegt im Süden der Cevennen und ist mit 1.567 m der höchste Berg im Département Gard und der zweithöchste der Cevennen. (Aus wikipedia) Joop Huislook: Gérard Dumont hat am Mont Aigoual drei Klone gesammelt, aber aus seiner Pflanzenliste kann ich ersehen, dass Herr Volbon den Klon mit der Feldnummer GDJ.97A.08 erhalten hat. Die Pflanze wächst dort auf einer Höhe von 1500 m.
|
|||||||||||||||||||||||
- tectorum var. arvernense from Rocher d'Ajoux |
siehe
S. tectorum var. arvernense
from Rocher
d’Ajoux Lokalform S. tectorum var. arvernense from Rocher d'Ajoux / Frankreich
|
|||||||||||||||||||||||
S. tectorum var. arvernense from Rocher de Bonnevie |
siehe:
S. tectorum var.
arvernense
from Rocher de Bonnevie Lokalform S. tectorum var. arvernense from Rocher de Bonnevie / Frankreich
|
|||||||||||||||||||||||
- arvernense f. boutignyanum
|
Form von
S.tectorum var. tectorum Linne syn.: Sempervivum tectorum var. alpinum (Grisebach & Schenk) R.L. Praeger (1932) IK: Sempervivum arvernense subsp. boutignyanum (Billot & Gren.) Nyman, Conspectus florae europaeae, seu enumeratio methodica plantarum phanerogamorum Europae indigenarum... , fasc. 2: 259 (1879) |
|||||||||||||||||||||||
- arvernense var. calcareum |
Form von Sempervivum
calcareum Jord. syn.: Sempervivum arvernense var. calcareum (Jord.) Coste IK: Sempervivum arvernense var. calcareum (Jord.) Coste, Flore descriptive et ilustrée de la France, de la Corse et des contrées limitrophes, vol. 2: 119 (1903) |
|||||||||||||||||||||||
- arvernense var. cantalicum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn. Sempervivum arvernense [var.] cantalicum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] cantalicum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{delta} cantalicum") Originalbeschreibung in lateinisch: SEMPERVIVUM CANTALICUM, paniculae breviusculae ramis erecto-patulis, plerumque simplicibus, 9-10 floris, breviter villosis ; floribus mediocribus (22-25 mm. diam.) ; petalis 11-12, lineari-lanceolatis, dilute roseis ; staminum filamentis purpureis, usque ad apicem pilosulis, antheris ovatis, obtusis, pilo brevi terminatis, aurantiacis ; squamulis hypogynis rotundatis, breviusculis, sat approximatis, albidis ; carpellis dorso glabris ; rosularum mediocrium foliis oblongis, apice subcontractis, longiuscule acuminatis, luteo-virentibus acumine purpureo, glabris, ciliatis, caulinis oblongis, superne sensim angustatis, apice acuminatis acumine purpureo, virentibus vel passim erubescentibus, omnibus dorso puberulis, longe ciliatis ; caule viridulo, roseo colorato, rigido, piloso.Hab. in rupibus graniticis Galliae centralis : monte Cantal. Planta tribus praecedentibus [S. pallescens, S. adoxum et S. trifurcum] robustior, procerior, foliis purpureo insigniter maculatis pulchre virentibus conspicua.
|
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. collinum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] collinum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK:Sempervivum arvernense [var.] collinum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{theta} collinum") Herkunft: Felsen von Condrieu in der Region Lyon Originalbeschreibung in lateinisch:SEMPERVIVUM COLLINUM, paniculae parvae, densiusculae, ramis parum distantibus, brevibus, erecto-patulis, breviter villosis ; floribus mediocribus (25-26 mm diam.) ; petalis 11-12, lineari-lanceolatis, acutis, rosello-albidis ; staminum filamentis roseis, inferne pilosulis, antheris ovatis, acutis, rubello-aurantiacis, pilis nonnullis brevibus terminatis ; squamulis hypogynis parvis, semiorbicularibus, valde remotis ; carpellis dorso puberulis ; rosularum mediocrium foliis oblongo-cuneatis, sat angustis, apice angustato-contractis, breviter acuminatis, laete sed dilute virentibus acumine purpureo, glabris, breviter ciliatis, caulinis oblongo-linearibus, longiuscule acuminatis, basi subrotondatis, rubro dilutis, apice purpureo insignitis, dorso basi leviter ciliatis, longiuscule ciliatis ; caule roseo diluto, humili, piloso.Hab. in rupibus collium graniticorum Galliae orientalis : Condrieu (Rhône). Species panicula parva, ramis brevibus, floribus albido-roseis, foliis angustis viridibus purpureo maculatis, caule brevi sat conspicua. |
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. constrictum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] constrictum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] constrictum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{zeta} constrictum") Originalbeschreibung in lateinisch:SEMPERVIVUM CONSTRICTUM, paniculae
parvae, constrictae, abbreviatae, ramis brevibus, suberectis, simplicibus,
4-6 floris, villosis ; floribus mediocribus (22-23 mm diam.) ; petalis
11-12, lineari-lanceolatis, acutis, pulchre roseis ; staminum filamentis
purpureis, basi pilosulis, antheris ovatis, obtusis, coccineis ; squamulis
hypogynis semiorbicularis, fere propria latitudine discretis, albidis ;
carpellis dorso glabris ; rosularum parvarum foliis oblongo-cuneatis,
superne angustatis, breviter acuminatis, dilute virentibus, apice purpureis,
glabris, breviter ciliatis, caulinis oblongo-lanceolatis, apice breviter
acuminatis, basi truncato-rotundatis, rubro tinctis, glabris, breviter
ciliatis ; caule roseo colorato, brevi, piloso.
|
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. corymbosum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] corymbosum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] corymbosum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{eta} corymbosum") Originalbeschreibung in lateinisch: SEMPERVIVUM CORYMBOSUM, paniculae
corymbosae, densae, brevis, ramis suberectis, bifidis, ramulis 6-7 floris,
breviter villosis ; floribus sat parvis (20 mm diam.) ; petalis 9-10,
anguste lineari-lanceolatis, acutis, dilute roseis ; staminum filamentis
roseis, basi leviter pilosulis, antheris breviter ovatis, obtusis, roseis ;
squamulis hypogynis rotundatis, subcontiguis ; carpellis dorso glabris ;
rosularum parvarum foliis oblongo-cuneatis, apice angustato-contractis,
longe acuminatis, triste virentibus acumine purpureo, glabris, breviter
ciliatis, caulinis oblongis, acuminatis, basi rotundatis, roseo dilutis,
acumine purpureo praeditis, superioribus dorso puberulis, ciliatis ; caule
roseo, brevi, pilosulo.
|
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. dicranocladum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] dicranocladum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] dicranocladum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{beta} dicranocladon") Originalbeschreibung in lateinisch: SEMPERVIVUM DICRANOCLADON, paniculae ampliatae, longiusculae, ramis numerosis, subpatulis, elongatis, plerisque bifidis ramulis 8-10 floris, longe molliterque pubescentibus ; floribus mediocribus (25-27 mm diam.) ; petalis 12-13, anguste lineari-lanceolatis, acutis, laete roseis ; staminum filamentis purpureis, basi leviter pilosulis, antheris ovatis, obtusis, roseis ; squamulis hypogynis brevibus, rotundatis, subcontiguis ; carpellis dorso puberulis ; rosularum sat grandium foliis oblongis, apice angustato-contractis, longe acuminatis, pulchre virentibus, acumine purpureo, glabris, leviter ciliatis, caulinis oblongis, elongatis, leviter angustatis, apice acuminatis, basi rotundata productis, pallide virentibus, superne roseo coloratis, superioribus dorso puberulis, breviter ciliatis ; caule roseo diluto, valido, longe piloso.Hab. in rupibus graniticis Galliae centralis : monte Cantal.Panicula ampla, ramosissima, ramis omnibus bifidis, floribus laete roseis, foliis grandibus, rosulis pulchre virentibus gaudet et a praecedentibus [S. cantalicum et S. erubescens] haud aegre distinguitur.
|
|||||||||||||||||||||||
- arvernense var. glabrescens Cariot & St. Lager (1889) |
Form von S.
tectorum var. tectorum Linne syn.: Sempervivum tectorum ssp. arvernense var. cebennense |
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. genuinum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] genuinum Rouy & E.G.Camus, Flore de
France, 7: 136 (1901) (pro "{alpha} genuinum") |
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. leptopetalum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense [var.] leptopetalum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus IK: Sempervivum arvernense [var.] leptopetalum (Jord. & Fourr.) Rouy & E.G.Camus, Flore de France, 7: 136 (1901) (pro "{epsilon" leptopetalum") Originalbeschreibung in lateinisch:SEMPERVIVUM LEPTOPETALUM, paniculae abbreviatae ramis paucis, approximatis, patulis, laxifloris, bifidis, ramulis 6-8 floris, breviter villosis ; floribus mediocribus (23 mm diam.) ; petalis 11-12, angustissime lineari-lanceolatis, acutis, roseis ; staminum filamentis purpureis inferne pilosulis, antheris breviter ovatis, obtusis, coccineis ; squamulis hypogynis rotundatis, subcontiguis, albidis ; carpellis dorso glabris ; rosularum mediocrium foliis oblongo-cuneatis, apice contractis, acuminatis, luteo-virentibus acumine purpureo, glabris, breviter ciliatis, caulinis oblongo-lanceolatis, apice acuminatis, basi truncato-rotundatis, pallide virentibus, roseo coloratis, superioribus dorso puberulis, breviter ciliatis ; caule roseo diluto, breviter piloso. Hab. in rupibus graniticis Galliae centralis : monte Cantal. Species panicula brevi, ramis laxifloris, petalis angustis, foliis longe acuminatis conspicua. S. arvernensi Lamotte proxima videtur ; ab hoc autem recedit floribus minoribus, petalis angustioribus, foliis rosularum apice minus angustatis, subcontractis, subglaucescenti nec luteo-virentibus, exterioribus haud conspicue elongatis rosulisque minoribus.
|
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. lesurinum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense var. lesurinum Lamotte IK: Sempervivum arvernense var. lesurinum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 282 (1864) Vorkommen: Saint-Etienne-de-Valdonesse (Lozere) / Frankreich
Erstbeschreibung: Martial Lamotte * 1. März 1820 - + 1883 (oder Simon Gilbert Martial Lamotte ): war ein Arzt , Apotheker, Botaniker und Professor in Frankreich und Herausgeber von "Etudes sur le genre Sempervivum" 1864 / sein Herbarium umfasst ca. 40.000 Exemplaren, zahlreiche Arten des Zentralmassivs mit fast allen Arten, Rassen oder Sorten, er beschrieb sie allein oder in Zusammenarbeit mit Lecoq / Quelle: Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
-avernense var. pyrenaicum |
Form von Sempervivum tectorum subsp.
boutignyanum (Billot & Gren.) H.Jacobsen syn.: Sempervivum arvernense var. pyrenaicum Lamotte IK: Sempervivum arvernense var. pyrenaicum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 284 (1864) Vorkommen: in der Nähe St-Sauveur-les-Bains Pyrenäen / F Erstbeschreibung: wie vor |
|||||||||||||||||||||||
-arvernense var. vellavum |
Form von
Sempervivum tectorum var.
arvernense
(Lecoq & Lamotte) Rouy & E.G.Camus
syn.: Sempervivum arvernense var. vellavum Lamotte IK: Sempervivum arvernense var. vellavum Lamotte, Etudes sur le genre Sempervivum, in Mémoires de l'Académie des Sciences Belles-Lettres et Arts de Clermont-Ferrand, 6(17-20): 280 (1864) vellavum = abgeleitet vom Name der Stadt Velay / Vorkommen Erstbeschreibung: wie vor
|
|||||||||||||||||||||||
-arvernense f. boutignyanum |
Form von Sempervivum tectorum subsp.
boutignyanum (Billot & Gren.) H.Jacobsen syn.: Sempervivum arvernense f. boutignyanum (Billot & Gren.) Rouy & E.G.Camus ex Praeger IK: Sempervivum arvernense f. boutignyanum (Billot & Gren.) Rouy & E.G.Camus ex Praeger, an Account of the Sempervivum group, R.H.S. ed., Londres : 69 (1932) |
|||||||||||||||||||||||
- arvernensi - arachnoideum |
Form von
S. fauconnettii Reut syn. S :x arvernensi - arachnoideum Loret 1862 IK :Sempervivum ×arvernensi-arachnoideum Loret, L'Herbier de la Lozère : 20 (1862) = Sempervivum arvernense × Sempervivum arachnoideum Erstbeschreibung: Henri Loret ( 1811 - 1888 ) war ein französischer Botaniker |
|||||||||||||||||||||||
- assimile
|
Form von
S. marmoreum ssp. marmoreum Praeger 1932: IK : Sempervivum assimile Schott, Österreichische Semperviva, in Oesterreichisches Botanisches Wochenblatt Gemeinnütziges Organ, Vienne, 3: 19-20 (1853) syn.: 1. Sempervivum marmoreum Grisebach (1843) 2. Sempervivum tectorum var. tectorum C. von Linnaeus sesnu stricto (1753) Originalbeschreibung in lateinisch: Foliis rosularum spathulato-obovatis, apice repentino angustatis, apiculo brevi praeditis, brevissime ciliolatis, juventute ubique puberulis, densum subcalvescentibus, glaucis.
Erstbeschreibung: Heinrich Wilhelm Schott (getauft 7. Januar 1794 in
Brünn; † 5. März 1865 in Wien) war ein österreichischer Botaniker und
Gärtner. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Schott“. |
|||||||||||||||||||||||
- assimile ssp. blandum |
Form von
S. marmoreum ssp. marmoreum Praeger 1932: IK: Sempervivum assimile [var.] blandum (Schott) Grecescu, Conspectul Florei Romanei, Bucarest : 156 (1898) (pro "{beta} blandum") Erstbeschreibung: wie vor |
|||||||||||||||||||||||
- assimile var. glabrescens |
Form von
S. marmoreum ssp. marmoreum Praeger 1932 IK: Sempervivum assimile var. glabrescens Borbás 1874 ex Soó, A Magyar Flóra és Vegetáció Rendzertani-növényföldrajzi Kézikönyve,Synopsis systematico-geobotanica Florae Vegetationisque Hungariae, vol. 2: 264 (1966) Erstbeschreibung: Vincze von Borbás (* 28. Juli 1844 in Ipoly-Litke, Ungarn; † 7. Juli 1905 in Klausenburg) war ein ungarischer Botaniker. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Borbás“. Er hat mehrere hundert Pflanzenarten als neu für die Wissenschaft benannt. Von diesen beschriebenen „Arten“ wird allerdings ein Großteil durch heutige Taxonomen nicht als eigenständige Art akzeptiert. / Quelle Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
-
atlanticum
|
Sempervivum atlanticum Ball IK :Sempervivum atlanticum Ball in Journ. Linn. Soc. xvi. (1878) 454
Die einzige Art der Gattung, die auf dem afrikanischem Kontinent vorkommt. Marokko , Grosser Atlas , Rosetten 4 - 8 cm Ø, auch größer. Blätter verkehrt eiförmig bis spatelig, stumpf gespitzt, 2 - 3,5 cm lang, 9 - 10 mm breit. Blätter mehr aufrecht. Rosetten oft asymmetrisch, in der Jugend fein drüsenhaarig, später kahl. Blütenstiele bis 30 cm. Blüten 3 - 4 cm Ø, 12 fahlrosa Blütenblätter. Zahlreiche Tochterrosetten an kurzen, früh vertrocknenden Stolonen, blüht selten in Kultur
Originalbeschreibung in lateinisch: Sempervivum tectorum, L. ; subsp. (?)
S. atlanticum, nob. (Bot. Mag., t. 6055) - Differt a typo notis sequentibus
- folia rosularum obovato-oblongua, apice breviter mucronata, utrinque (in
planta spontanea) breviter glanduloso-pubescentia, margine ciliata ; foliis
caulina lanceolato-oblonga, superiora glanduloso-pubescentia ; calyx fere ad
basin fissus, stamina omnia perfecta, virginea obscure viridia (nec rubella)
; squamae hypogynae minutissimae glandulosae ; carpella divergentia basi
toro elevato suffulta, et a verticilles exterioribus squamis exceptis omnino
discreta, staminibus aequalia petala 2/3 longa. - Hab. Rosulas foliorum
legimus in convalle Ait Mesan, anno 1871 ; ex his post annos ii. caules
floriferi in Horto Kewensi enati sunt. Erstbeschreibung: John Edward Ball * 20.08.1818 in Dublin / Irland, + 21.10.1898 in London, englischer Jurist und Botaniker Er zeigte in frühen Jahren eine Vorliebe für die Naturwissenschaft, besonders Botanik,. Er schrieb unter anderem über Alpenpflanzen und die marrokanische Flora. / Quelle: Wikipedia |
|||||||||||||||||||||||
- atlanticum from 'Duhemane' |
könnte die falsche Namengebung
eines Klons sein, von dem behauptet wird von Ait Dahmane gesammelt
worden zu sein (zwischen Demnate und Azilal).
|
|||||||||||||||||||||||
-
atlanticum 'Edward Balls' |
Cultivar
S.'Edward Balls' umbenannt von S. atlanticum zu
S. atlanticum 'Edward Balls'
Sempervivum Society 1985.
Peter J. Mitchell (1970) Semperv.Society Journal 1970 Vol.1(2),p.13 syn.: Sempervivum atlanticum 'Ball's Form' die Rosetten sind größer, symmetrischer und kugeliger als bei der typischen Form, gut färbend im Sommer zu bräunlich rot, Vermutlich am Wildstandort in den Atlasbergen / Marokko gesammelt, ausdauernder als die anderen Formen
|
|||||||||||||||||||||||
- atlanticum
from Mount Atlas |
Lokalform von
S. atlanticum
Die Herkunft dieser Form wird
bezweifelt, da das Vorkommen an der angeblichen Sammelstelle nicht existiert
/
from Mount Atlas (J.Ball) J. Ball (1878)
|
|||||||||||||||||||||||
- atlanticum from Oukaïmeden |
Lokalform
von
S. atlanticum /
robuste atlanticum -Form, Rosetten fahlgrün, Blätter zur Spitze rot Oukaïmeden ist im zentralen
Atlasgebirge zwischen Oued N'Fiss und Oued Tessaout. Der einzige
Fundort (A. Dobignard, in der Presse) war bei 2500-2700 m.
|
|||||||||||||||||||||||
- atlanticum from Tizi'n Tichka |
Lokalform
von
S. atlanticum / Beschreibung
Erwin Geiger, Eine
Lokalform die auf dem höchsten Pass Marokkos
gefunden wurde. Dieser Klon braucht unbedingt einen trockenen
Winterstandort, evtl. an einer geschützten Hauswand oder im
Alpinenhaus.
|
|||||||||||||||||||||||
- atropatanum
|
S. atropatanum
J.Parnell IK : Sempervivum atropatanum J.Parn., A new Sempervivum species from Iran, in Willdenowia, Berlin, 18(2) 419-421 (1989) (pro "atropatanus") Mitchell, P.J. (1990) Peter J. Mitchell, "Sempervivum Species Checklist", The Sempervivum Society Newsletter, December 1990, Vol. 13, No. 3, pp. 45-46. Als Sempervivum atropatanum Parnell. Vorkommen: nördlicher Iran, Rosetten 2 - 5 cm Ø, wenige kurze Ausläufer, Blätter länglich atropatanum = Atropatan ist der Name des südlichen Teils von Aserbaijan, politisch heute zum Iran gehörig. Verbreitung: Endemisch im Iran in Höhen bis ca. 2000m. / / Quelle: Inaugural-Dissertation von Dr. rer. nat. Philipp Neeff Originalbeschreibung: Rosula 2.0-5.5 cm diam., foliis numerosis. Rami
propagationis pauci, 1-3, breves, 1-3 cm longi. Folia rosulae c. 1.5 cm
longa, 7 mm lata, oblongo-elliptica, cuspidata, pilis albis et rigidis,
utrinque dense et valde breviter glanduloso-pubescentia, marginibus valde
ciliatis. Caulis florifer 10-22 cm altus. Folia caulina, c. 1.5-3.0 cm longa,
5-8 mm lata, laxa imbricata, utrinque dense et valde breviter
glanduloso-pubescentia, marginibus valde ciliatis. Inflorescentia densa,
ramis 2-3, c. 4-7 floribus. Flores c. 2 cm diam., 10-11 partibus, pedicellis
1-3 mm longis raro sessiles. Calyx cum receptaculo 4-5 mm longus, pilis
hispidis dense obsitus, segmenta c. 3 mm longa, anguste-triangularia, apice
purpureo. Petala expansa, anguste oblonga, apice acuto, 9-10 mm longa, c.
1.5 mm lata, flava, glanduloso-pubescentia (pilis 0.25 mm longis), apice
pilis fasciculatis, 0.5 mm longis obsita. Stamina c. 7 mm longa, filamenta
flava, inferne glandulosa, antherae globosae. Squamae rotundatae, c. 0.5 mm
longae, 0.8 mm latae. Carpella 6-7 mm longa, 1-1.5(-2) mm lata,
glanduloso-pubescentia; styli c. 1.5 mm longi, glabri, erecti vel parum
divergentes.
|
|||||||||||||||||||||||
atropurpureum |
Kultivar S. 'Atropurpureum' Hort. ex H. Correvon (1924) keine genauen Angaben, aber ein alter Cultivar, wird schon in dem Buch „ Les Joubarbes" von Correvon Seite 21 v. 1929 (engl. Fassung) aufgeführt, eine Form v. S. tectorum , stammt aus dem Schweizer Jura, Rosetten 5 - 8 cm, im Sommer sehr dunklrote , fast schwarze Färbung, im ersten Jahr bekommt die Pflanze nicht ihre typische Färbung, diese erscheint erst im 2. Jahr |
|||||||||||||||||||||||
- atrorubens |
Kultivar
S. 'Atrorubens' /Cultivar Register Vol. 1 / Sempervivum Society / Form v. S. tectorum
/
kleine Rosetten,grün mit roten Spitzen Hort. ex R.L. Praeger (1932) |
|||||||||||||||||||||||
- atroviolaceum |
Kultivar
S.'Atroviolaceum' /
Form von S. tectorum keine genauen Angaben , aber ein alter Kultivar, erwähnt in dem Buch„ Les Joubares" von Henry Correvon S. 21 von 1929 (engl.Ausgabe), sehr große Rosetten , wechselt von olivgrün zu dunkelrot - violett / Hort. ex H. Correvon (1924) |
|||||||||||||||||||||||
- auratum |
Form von S. marmoreum ssp. ballsii
( Wale ) Zonneveld (Succulenta 78(2):92 , 1999 Herkunft: Nordwest Griechenland / Unterart von S. marmoreum , es sind die kleinen, graugrünen kahlen Formen mit hellen Blüten |
|||||||||||||||||||||||
- auratum from Kanbeecho
|
Lokalform von S. marmoreum ssp. ballsii
( Wale ) Zonneveld (Succulenta 78(2):92 , 1999 / syn.:Sempervivum
ballsii from Kambeecho R.S. Wale (1940)
|
|||||||||||||||||||||||
- aureggii |
Form von S.
tectorum var. tectorum Linne IK : Sempervivum aureggi Lurani ex Correvon Joubarbes, 36 (1924), nomen subnudum es handelt sich um einen einfachen Klon von S.tectorum ohne gärtnerische Bedeutung
|
|||||||||||||||||||||||
- aureum |
=
Greenovia
aurea (C.P. Smith ex J.W. Hornemann) P.B. Webb & S. Berthelot (1836)
IK : Sempervivum aureum C.Sm.ex Hornem. Suppl. Hort. Hafn. 61 |
|||||||||||||||||||||||
- ausserdorferi |
Form von
S. x barbulatum Schott ( öster. Bot. Wochenbl. 3:91, (1853 )
IK : Sempervivum × ausserdorferi Huter, Herbar-Studien, in Oesterreichische Botanische Zeitschrift, Vienne, 55(15): 110 (1905) (pro "außerdorferi") ausserdorferi = gewidmet dem Botaniker Außerdorfer Fundort: Platzerberg in der Nähe Gossensass / Eisacktal - Südtirol Originalbeschreibung in lateinisch: Rosulae virescentes, folioles margine pilis brevioribus glanduliferis, longioribus non glanduliferis intermixtis, apice subarachnoideo-barbatis; petalis roseis, late lanceolatis, calycis segmentis duplo longioribus. |
|||||||||||||||||||||||
- austriacum |
= Form von
S. globiferum ssp. allionii ( Jordan & Fourreau) t'Hart &
Bleij (Succulenta 78 (I):0,1999
syn.: Jovibarba globifera ssp. allionii (A. Jordan & J. Fourreau) J. Parnell (1990) syn.: Diopogon austriacus Jord. & Fourr. IK: Sempervivum austriacum (Jord. & Fourr.) Nyman, Conspectus florae europaeae, fasc. 2: 260 (1879)
Originalbeschreibung in
lateinisch: DIOPOGON AUSTRIACUS, paniculae sat confertae ramis 3
bifidis ramulis 10-11 floris, breviter villosis ; floribus campanulatis;
calycis laciniis oblongo-lanceolatis, pubescentibus ; petalis linearibus,
valde discretis, albido-luteolis, calyce duplo longioribus, apice tenuiter
tricuspidatis, ad marginem et carinam dorsalem fimbriato-ciliatis ; staminum
filamentis albido-viridulis, inferne pilosulis, antheris ovatis,
obtusiusculis, luteis ; squamulis hypogynis subreniformi-quadratis, propria
latitudine discretis, albido-luteolis ; carpellis breviter pubescentibus,
viridibus, antheras aequantibus ; rosularum mediocrium foliis patulis,
oblongis, angustato-acuminatis, ciliatis, glabris, ad dorsum medium linea
pilorum longitudinali praeditis, caulinis ovato-lanceolatis, pubescentibus,
praesertim basi cordatis ; caule breviusculo, pubescente. Erstbeschreibung: Claude Thomas Alexis Jordan (* Lyon , 29. Oktober 1814 /+ 7. Februar von 1897 ) war ein französcher Botaniker und Systematiker, sein Herbarium galt als einer der größten in Europa zu seiner Zeit / Quelle : Wikipedia und Pierre Jules Fourreau (* 1844 - 1871 ) war ein französischer Botaniker, Schüler des Taxonomen Alexis Jordan (1814-1897). |
|||||||||||||||||||||||